Op zoek naar meer loopbaaninspiratie? Ook Linda, Daphné en Gert-Jan waagden de sprong!
Een volledige carrière als leerkracht was nooit mijn ambitie, ook al had ik er het geknipte diploma voor. Maar dat ik al na zeven jaar onderwijs op de hr-afdeling van een productiebedrijf zou terechtkomen, had ik natuurlijk nooit gedacht. Mijn man gaf me het juiste duwtje in de rug.
Geen carrière voor de klas
Mijn loopbaan begon in 2013 in het secundair onderwijs. Na enkele interims hier en daar stond ik als leerkracht Nederlands en Project Algemene Vakken (PAV) in een beroepsschool in Gent.
Nochtans was een carrière voor de klas niet mijn droombeeld. Ik volgde de lerarenopleiding vooral om praktische redenen, achteraf bekeken. Omdat het haalbaar was in combinatie met mijn sport, bijvoorbeeld. Ik deed toen nog intensief aan atletiek. En omdat er een hogeschool dicht in mijn buurt was.
Weinig groeimogelijkheden
Toen ik mijn bachelordiploma had behaald, trok ik toch naar de universiteit om pedagogie te studeren. Uit interesse, maar ook omdat ik vond dat de lerarenopleiding daar relatief weinig aandacht aan besteedde. En misschien wou ik met dat masterdiploma later ooit lesgeven aan een hogeschool.
Na enkele jaren had ik mijn vaste benoeming in het secundair onderwijs op zak. Alleen maakte het lesgeven me na een tijdje niet meer zo gelukkig. Vooral het gebrek aan groeimogelijkheden speelde me parten.
Ik raakte wat gefrustreerd en solliciteerde op een gegeven moment zelfs voor de functie van technisch adviseur binnen de school. Gelukkig greep ik ernaast, want de schoolinfrastructuur beheren was helemaal niet mijn ding. Het was gewoon een noodkreet.
Energie uit bijberoep
Uit het contact met mijn leerlingen haalde ik wél veel voldoening. Ik was hun luisterend oor en bood steun als ze het thuis moeilijk hadden of niet helemaal goed in hun vel zaten.
Ook mijn bijberoep gaf me energie: ik deed studiebegeleiding en coachte jongeren om hun zelfvertrouwen op te krikken. Verder richtte ik mee de vzw WASKO op, een laagdrempelige avondschool voor volwassenen en kinderen in Wielsbeke.
Mijn man merkte als eerste op dat ik wat aan het vastlopen was in mijn job. Zo nu en dan speelde mijn man mij als subtiele hint een vacature door. Maar ik liet ze telkens passeren. Uit schrik voor het onbekende, denk ik.
Tot de zomer van 2021: bij fabrikant van interieur- en bouwproducten Unilin zochten ze een taalcoach. De jobomschrijving triggerde me: helemaal buiten mijn comfortzone, maar qua vereiste vaardigheden toch mijn ding. Dezelfde dag nog kregen ze mijn cv.
Ondernemend type
In september maakte ik niet opnieuw mijn boekentas klaar, maar mocht ik starten op de Operations-afdeling van Unilin. In een totaal andere job en een compleet onbekende sector. Spannend!
Voor zijn productieafdelingen werft Unilin steeds meer anderstaligen aan, een gevolg van de war for talent. Als taalcoach zou ik die nieuwe medewerkers met een taalbad Nederlands en intensieve begeleiding klaarstomen voor hun job.
Van nature ben ik ondernemend, iets vanaf nul opstarten en vormgeven is helemaal mijn ding. Dat trof met de functie van taalcoach, want die was nagelnieuw binnen de groep. De invulling lag dus nog helemaal open en ik heb me er meteen in vastgebeten.
Gefascineerd door productie
Als taalcoach werkte ik voor Operations, maar mijn bureau was op de hr-afdeling. Het klinkt misschien vreemd, maar ik voelde me daar direct als een vis in het water. Toen er op taalcoaching versterking kwam voor het uitvoerende gedeelte van de job, kreeg ik een nieuwe kans: hr-businesspartner worden.
Eerst parttime, enkele maanden later zelfs voltijds doordat twee collega’s in zwangerschapsverlof vertrokken. Als hr-businesspartner ben je de brug tussen hr en de afdeling die je onder je hoede hebt.
Samen met de manager stippel je het hr-beleid van de afdeling uit. Intussen heb ik een productieafdeling onder mijn vleugels. De eerste keer op die productievloer zal ik nooit vergeten. Zo fascinerend!
Match met bedrijfscultuur
Vandaag ben ik fulltime hr-businesspartner. Daarnaast stuur ik mijn collega-taalcoach aan. Hoe beide functies de komende maanden en jaren verder gaan evolueren, weet ik nog niet. Ik zie wel waar ik uitkom, ik heb er alle vertrouwen in!
Intussen blijf ik genieten van de flexibiliteit, de snelle opeenvolging van projecten en de hands-onmentaliteit binnen de groep. Daardoor voel ik me hier veel beter thuis dan in het onderwijs.
Of ik mijn curieus carrièrepad zou overdoen? Ik ben heel blij dat ik in het onderwijs heb gestaan. Omdat ik er haar op mijn tanden heb gekregen en mijn plan heb leren trekken. Maar ook omdat ik een helder zicht heb gekregen op mijn sterktes. Daardoor was ik in staat om gericht te zoeken in het vacatureaanbod.
Weg uit de comfortzone
Een vaste job in het onderwijs opgeven, daar fronsten mijn familie en vrienden wel hun wenkbrauwen bij. Maar als je job je meer energie kost dan je eruithaalt, dan trek je daar best je conclusies uit. Wel moet je sowieso uit je comfortzone als je je loopbaan een nieuwe draai wil geven. Mijn tip is dan ook: durf te springen!